اولین شب آرامش؟؟؟ واقعا!؟

پروردگار

امروز شبه عقد قانونی کردیم .....

از اول صبح یه حسی داشتم ...... ترجیح می­دادم یه روز دیگه بریم محضر و امضاء کنیم اسناد رو ..... انگار یه چیزی ته دلم می­گفت الان نه ......

وقتی رفتیم محضر و موقع امضاء کردن شد و اون حرفا رد و بدل شد و کامران جلوی آقاهه به من گفت که هر حقی مسئولیتی داره ...... نمی­دونم انگار آب یخ ریختن روم ...... خجالت کشیدم ...... خیلی بهم برخورد ...... توهین­آمیز ...... یعنی دوتا آدم که اومدن عقد کنن اونم با پدر عروس نه پدر داماد اینقدر به تفاهم نرسیدن که توی محضر جلوی غریبه این حرفا رو نزنن؟

بعدش که نشستم فکر کردم دیدم سناریوی اینجوری طبیعی­تر جلوه می­کرد:

داماد پدرش نبود و در نبود پدر داماد داشتن سر داماد رو شیره می­مالیدن و یه دخترشونو بهش می­دادن و داماد بنده خدا هم از همه جا بی­خبر و هنوز به توافق نرسیده با دختر همه حقوق رو داشت به دختره می­داد فقط وسطش گفت که می­دونی که هر حقی یه مسئولیتی داره دیگه!

خوب .....

بابا بعدش حافظ باز کردن و این اومد:

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

                                                             عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

جلوه­ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت

                                                                عین آتش شد ازین غیرت و بر آدم زد

عقل می­خواست کز آن شعله چراغ افروزد

                                                               برق غیرت بدرخشید و جهان برهم زد

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز

                                                                دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد

دیگران قرعه قسمت همه بر عیش زدند

                                                                   دل غمدیده ما بود که هم بر غم زد

جان علوی هوس چاه زنخدان تو داشت

                                                            دست در حلقه آن زلف خم اندر خم کرد

حافظ آن روز طرب نامه عشق تو نوشت

                                                                    که قلم بر سر اسباب دل خرم زد

شاهدش هم این بود:

سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

                                                                بدست مرحمت یارم در امیدواران زد

چو پیش صبح روشن شد که حال مهر گردون چیست

                                                             برآمد خنده خوش بر غرور کامکاران زد

نمی­دونم ..... احساس خوبی ندارم ..... دستم دیگه به کار نمی­ره و اصلا دلم نمیاد بقیه سفره رو آماده کنم چه برسه که بخوام بچینمش ....... بغضی گلوم رو گرفته ...... بساط صبح همش به کنار ...... اولین شبی که قانونی همسر شدیم و ازدواج کردیم باید اینجوری باشه و این بحث باشه ......

چه می­شه کرد ..... قسمت ما هم اینه حتما!!! نمی­دونم ...... واقعا نمی­دنم ...... ته دلم دیگه راضی نیست به عقد ....... دیگه شوقی برای عقد کردن ندارم ...... فقط بخاطر مامان ...... بابا خیلی ضمنی گفتن دیدی من می­گم نباید الان عقد می­کردین بیخود نبود! با نگاهشون می­گفتن که حق با من بود و کلی هم حرص خوردن و از بس که طاقتشون طاق شد رفتن زودتر از همه خوابیدن و دیگه حتی فیلم رو هم نصفه کاره ول کردن و رفتن تنهایی خوابیدن ....... دلم براشون سوخت! دلم برای مامان سوخت که اینهمه زحمت کشیدن و اینهمه چونه زدن و تلاش کردن و حالا اولین روز اینجوری شد! کاش یجوره دیگه بود..... کاش اصلا حرفی نمی­زدم و تنها که با کامران می­شدیم بهش می­گفتم طوریکه کسی صحبتامونو نشنوه!! نمی­دونم ...... دیگه شد ...... دیگه کفته شد ..... دیگه قسمت ما هم این بود! هر کسی باید و آرزو داره روزیکه عقد و عروسیشه بهترین و زیباترین و خوش خاطره­ترین روز زندگیش باشه ...... البته که هر کسی اینطور می­خواد و بهمون اندازه تلاش می­کنه و انشاءالله که برای همه هم اینجوری میشه!

قسمت ما هم این بود و داستان زندگی ما اینجوریه ...... متفاوت با همه! یکسال و نیم نامزد همینجوری و بدون برنامه ...... همه چیز نصفه و نیمه ...... عقد پرماجرا و با هزار دنگ و فنگ که تا شورای نگهبان هم دنبال عاقد می­گشت برامون ...... بعدش اول قانونی ثبت میشه تا بعدا شرعا عقد بشیم  ....... همه چیزش عجیب و متفاوت بود و هست! اینم یه مدلیه ...... شاید حداقل بخاطر همین نکاتش جالب و بیادمودنی بشه بعدها!

خدایا خودت به همه کمک کن و همه رو هدایت و راهنمایی کن و البته ما رو هم مثل بقیه!

آمین