آخرین یادداشت

پروردگار 

دل کندن بعضی وقتا خیلی سخت میشه ..... همیشه وقتی کسی رو میدیدم که داره وبلاگشو تعطیل میکنه و یا اسباب کشی میکنه یه وبلاگه دیگه، غصه‌ام میگرفت و سعی میکردم برگردونم و یا یجوری کمکش کنم! 

و حالا نوبت خودمه! 

همیشه از آدمای فضول بدم میومده ..... مخصوصا  آدمای فضولی که حد و اندازه‌های خودشونو  نمی‌دونن و هیچ احترام و ارزشی جز حرفا و نظرات خودشون براشون معنی نداره ..... اولش نمی‌خواستم اسباب کشی کنم ..... اما با صحبت‌های همسر گرامی کاملا نظرم براینه که اسباب کشی مفیده و حتی برای آرامش روح و امنیت خاطر که خصوصی‌ترین حرفای آدم توش زده میشه و میمونه لازمه 

خلاصه ماجرا اینکه: منم رفتنی شدم ..... دارم اسباب کشی میکنم به یه وبلاگه دیگه! نمیدونم کجا فعلا! اما همه دوستامو یادم میمونه! 

فیروزه، ایده، فاطمه، روزهای برفی، سمیر، آنی کوچولو، پلنگ صورتی و .....! همه دوستانی که مستقیم و غیرمستقیم با نظرات، همدردی‌ها و حرفاشون کمکم کردن ..... دوستتون دارم و ممنون! به امید روزهای آفتابی و زیبا برای همه 

یا حق